Dodał admin, 2007-10-08 Autor / Opracowanie: Dziki Imbir

We wcześniejszych cywilizacjach nie znano rasizmu. Chociaż wielu starożytnych wierzyło, że ich społeczeństwo jest lepsze od innych, nie łączyli tych różnic z rasą czy kolorem skóry.

Dyskryminacja rasowa wynika często z nieznajomości grup społecznych żyjących w tym samym państwie. Prowadzi do powstania fałszywych przekonań kształtujących negatywne postawy w stosunku do ich członków. Jeśli poglądy nacechowane dyskryminacją zyskują usankcjonowanie prawne, wówczas mogą one wywrzeć destrukcyjny wpływ na społeczność danego państwa.
Ludzie kierujący się uprzedzeniami rasowymi negatywnie oceniają całą grupę społeczną i zazwyczaj niechętnie odnoszą się do jej pojedynczych przedstawicieli tylko z tego powodu, że należą właśnie do tej grupy. Uprzedzenia są najczęściej źródłem fałszywych ocen. Do najbardziej destrukcyjnych przykładów uprzedzeń należą rasizm i seksizm (dyskryminacja płci). Podłożem dyskryminacji i uprzedzeń są stereotypy- jednostronne, przesadzone i uproszczone poglądy na temat poszczególnych grup czy społeczności. W 1935 roku przeprowadzono w USA pierwsze badanie naukowe dotycząc stereotypów. Okazało się, że znaczna część białych studentów college’ów postrzega grupy społeczne przez pryzmat obiegowych opinii. Na przykład Murzynów uważa się za przesądnych i leniwych, podczas gdy Żydzi są określani jako skąpi albo skoncentrowani na pieniądzach. W takim spojrzeniu na społeczeństwo charakterystyczne jest to, że przesadza się w ocenie liczby ludzi, którzy w danej społeczności mogą posiadać przypisaną im cechę. Stereotyp zakodowany jest w umysłach społeczeństwa, bardzo trudno wykorzenić, nawet jeśli fakty wyraźnie mu zaprzeczają.
Ludzie maja tendencję do uproszczeń i wysnuwania wniosków opartych na własnych doświadczeniach. Jednakże istniej duża różnica na przykład pomiędzy osobistym przekonaniem szefa, który nie zatrudnia osób palących, ponieważ uważa, że zbyt wiele czasu przeznaczają one na przerwy- a doktrynalnym założeniem, że wszyscy palacze pracują mniej wydajnie od niepalących. Stereotypy mogą okazać się niebezpieczne, jeśli zostaną wykorzystane do usprawiedliwienia prześladowań i dyskryminacji. Kiedy w jakimś społeczeństwie dochodzi do głosu grupa ludzi dających posłuch uprzedzeniom, ich działalność prowadzi do stereotypowego wizerunku grup społecznych, które władzy nie posiadają. Tak właśnie stało się w RPA w okresie apartheidu (1948-90), kiedy ludzie nie należący do białej rasy nie mieli pełnych praw obywatelskich. Podobna sytuacja miała miejsce w nazistowskich Niemczech (1933-45), kiedy Żydzi, Słowianie i przedstawiciele innych mniejszości narodowych jako narody „niższe” mieli zostać eksterminowani.
Rasizm jest to pogląd głoszący, jedna rasa lub grupa etniczna może być wyższa od drugiej. Ma on być usprawiedliwieniem dyskryminacji, przybierającej formy przemocy słownej lub fizycznej, a nawet ludobójstwa. Chociaż nie udowodniono żadnego związku pomiędzy pochodzeniem społecznym czy rasowym, a osobowością jednostki i cechami jej charakteru, wiele osób do dziś wierzy, że taki związek do dziś istnieje. Rasizm jest problemem społecznym aktualnym również w czasach współczesnych, ma jednak inną postać; głosi wyższość rasy białej nad „kolorowymi”. Jego początki są zauważalne w XVI wieku, kiedy kraje europejskie zaczęły kolonizować pozostałe rejony świata. Kolonializm doprowadził do powstania niezwykle zyskownego procederu- handlu niewolnikami. Niewolnictwo jest przejawem dyskryminacji- miliony mieszkańców Czarnego Lądu ładowano na statki płynące do obu Ameryk i zmuszano ich następnie do wykonywania ciężkich prac fizycznych. Wskutek kolonializmu i rasizmu kolor skóry zaczął po raz pierwszy w dziejach odgrywać ważną rolę w kontaktach pomiędzy Europejczykami, Amerykanami i rdzennymi mieszkańcami Afryki, Azji, Ameryki Łacińskiej oraz Australii. W celu usprawiedliwienia swojej działalności handlarze niewolników rozpowszechniali wymyślone informacje o różnicach dzielących rasę białą od innych ras- ludzkiego towaru, którym wypełniali luki swoich statków. We wcześniejszych cywilizacjach nie znano rasizmu w istniejącej dziś postaci. Chociaż wielu starożytnych wierzyło, że ich społeczeństwo jest lepsze od innych, nie łączyli tych różnic z rasą czy kolorem skóry. Starożytni Grecy twierdzili, że ich kultura i język są „cywilizowane”, w przeciwieństwie do kultur barbarzyńców czyli cudzoziemców. Z czasem barbarzyńcami zaczęto określać przedstawicieli innych, niższych od greckiej, cywilizacji. Ludzie, którzy nie znali greckiego języka i kultury, byli dla nich niecywilizowani. Taka postawę, nieco różniącą się od rasizmu, określa się mianem etnocentryzmu. Poglądy Greków były typowe dla wielu kultur starożytnych.