Dodał admin, 2007-08-10 Autor / Opracowanie: Monika

Od niedawna dostępna jest zaś technologia HSCSD oraz GPRS. Pokrótce postaram się przybliżyć czytelnikom te technologie...

Do niedawna większość sieci GSM na świecie pozwalała na transmisję danych z maksymalną prędkością 9600 b/s. Później firma Nokia zaprezentowała możliwość zwiększenia tej prędkości do 14400 b/s poprzez dokonanie modernizacji oprogramowania stacji bazowych (BSC), jednak niewielu operatorów zdecydowało się na ten krok. Od niedawna dostępna jest zaś technologia HSCSD oraz GPRS. Pokrótce postaram się przybliżyć czytelnikom te technologie.

HSCSD (High Speed Circuit Switched Data) - zasada działania tego protokołu polega na zwiększeniu prędkości przesyłania danych poprzez przydzielenie większego pasma radiowego na żądanie użytkownika. W standardowym rozwiązaniu w jednym kanale radiowym może pracować maksymalnie 8 terminali. W nowej metodzie sterownik stacji bazowej (BSC) może wydzielić kilka szczelin czasowych (timeslot) dla jednego nadawcy - prędkość tak stworzonego kanału radiowego jest zwiększona proporcjonalnie do liczby szczelin. Kolejne szczeliny czasowe czyli zwiększanie prędkości kanału może być regulowane dynamicznie, w miarę zapotrzebowania zgłoszonego przez użytkownika. Dużą zaletą jest fakt, iż większość operatorów nie pobiera dodatkowej opłaty za wykorzystanie kilku slotów - mimo, iż korzystamy z większej prędkości płacimy jak gdybyśmy łączyli się z prędkością 9600 b/s.

GPRS (General Packet Radio Service) ma na celu optymalne wykorzystanie istniejącej infrastruktury sieciowej poprzez przydzielenie kanału teletransmisyjnego na żądanie - jedynie wtedy, gdy istnieje potrzeba przesłania pakietu informacji. Pozwala to na wykorzystanie pojedynczego kanału przez więcej niż jednego użytkownika. Zasada działania jest bardzo podobna do pracy np. w sieci komputerowej. Każdy komputer podłączony do sieci ma dostęp do kanału transmisyjnego (kabla sieciowego). Gdy kanał jest wolny, komputer może wysłać pakiet informacji do innego komputera. Jeżeli w danym momencie mamy do przesłania więcej informacji, pozostałe komputery czekają, aż kanał się zwolni. W momencie zakończenia transmisji z kabla mogą skorzystać inne komputery. Taka metoda dostępu charakteryzuje się bardzo szerokim pasmem (prędkością przesyłania danych) przy założeniu opóźnienia w transmisji (czasami należy poczekać na zwolnienie kanału). Przy wykorzystaniu istniejącej infrastruktury sieci GSM urządzenia GPRS mogą pracować równolegle z klasycznymi terminalami GSM. Reasumując: urządzenie jest niejako cały czas podłączone do sieci, dzięki czemu unika się procesu komutacji modemów i uzgadniania protokołów. Poza tym rozliczenie następuje nie w zależności od czasu połączenia, lecz od ilości przesłanych danych. Sprawia to, iż technologia ta jest bardziej elastyczna od HSCSD.
Podsumowując, obie technologie pozwalają na zwiększenie prędkości przesyłania danych. Za pomocą HSCSD można przesyłać dane z prędkością do 43,2 kb/s (podczas ściągania danych i do 14,4 kb/s podczas wysyłania korzystając z protokołu ISDN V.120), zaś za pomocą GPRS - do 115,2 kb/s (teoretycznie, w praktyce do około 50 kb/s). HSCSD został udostępniony w marcu 2000 roku w sieci Plus GSM. Pozostali polscy operatorzy nie planują wprowadzania HSCSD w swoich sieciach. Natomiast wszyscy polscy operatorzy GSM udostępnili GPRS. Niestety na razie nie mogą z niego korzystać użytkownicy systemów pre-paid.