Dodał admin, 2007-08-08 Autor / Opracowanie: Zenon Depta

Szlak Orlich Gniazd prowadzi z Krakowa, przez Ojców do Pieskowej Skały, skąd biegnie dalej do Olkusza, zahacza o Pustynię Błędowską, skąd przez Bydlin, Smoleń, Ogrodzieniec, Bobolice, Mirów…

Lokalizacja

Szlak Orlich Gniazd prowadzi z Krakowa, przez Ojców do Pieskowej Skały, skąd biegnie dalej do Olkusza, zahacza o Pustynię Błędowską, skąd przez Bydlin, Smoleń, Ogrodzieniec, Bobolice, Mirów, Ostrężnik i Olsztyn – zmierza do Częstochowy. Szlak w całości znajduje się na terenie Wyżyny Krakowsko – Częstochowskiej, zwanej również Jurą Krakowską - Częstochowską a rzadziej Jurą Krakowską.

Wyżyna Krakowsko – Częstochowska, stanowi fragment Wyżyny Śląsko – Krakowskiej. Ciągnie się z północy na południe od Wielunia do Krakowa. Jej długość wynosi około 160 km, a średnia szerokość około 20 km. Od zachodu sąsiaduje z Wyżyną Śląską i Kotliną Oświęcimską, od których oddziela ją dochodzący do 100 m próg denudacyjny, zwany również kuestą, której jeden stok jest długi i łagodny, natomiast drugi bardzo krótki i stromy. Przebieg zachodniej granicy obszaru wytycza linia łącząca kolejno od północy miasta: Wieluń, Krzepice, Kłobuck, Częstochowa, Żarki, Myszków, Zawiercie, Ogrodzieniec, Olkusz, Trzebinia, Babice. Na wschodzie Jura sąsiaduje z Wyżyną Miechowską, Niecką Nidziańską, a jej granica przebiega wzdłuż Doliny Dłubni przez Maków, Żarnowiec, Pradła, Lelów, Janów, Mstów, Kruszynę, Pajęczno do Wielunia.

Ukształtowanie terenu

Ze względu na różnice geomorfologiczne Jurę dzieli się na dwie części: północną, do której należy Wyżynę Wieluńska, Płaskowzgórze Częstochowskie i Płaskowyż Ojcowski, oraz południową do której z kolei należą Rów Krzeszowicki, Garb Tenczyński i Brama Krakowska.

Wyżyna Wieluńska, rozciągająca się od Wielunia do przełomu Warty w okolicach Częstochowy charakteryzuje się małym urozmaiceniem krajobrazu. Brak tu przede wszystkim ostańców skalnych, które tylko nielicznie występują w przełomie Warty pod Działoszynem. Płaskie wzgórza nie przekraczają wysokości 260 m n.p.m.

Płaskowzgórze Częstochowskie z kolei jest najbardziej reprezentatywną częścią Jury Krakowskiej. Główną cechę krajobrazu stanowią zalesione, zazwyczaj grupujące się w pasma wzgórza z licznymi na ich szczytach i zboczach ostańcami. Inną cechą tutejszego obszaru jest występowanie bezwodnych dolinek, oraz półsuchych kotlinek wypełnionych piaskami fluwioglacjalnymi (nagromadzonymi przez odpływające wody lodowcowe) Najwyższym wzniesieniem tej części obszaru jest Góra Janowskiego (503 m n.pm).

Płaskowyż Ojcowski stanowi zwarty, wyniesiony blok, który tworzą bezleśne, płaskie, miejscami faliste wierzchowiny wznoszące się od 400 do 460 m wysokości, na powierzchniach których występują licznie ostańce skał wapiennych m.in. Skałka (513 m. n.p.m.) będąca jednocześnie najwyższą kulminacją na Jurze. Południową część tego obszaru rozcinają głębokie doliny potoków, które tworzą malownicze jary i parowy.

Budowę Wyżyny Krakowskiej południowej charakteryzuje występowanie równoleżnikowo przebiegających rowów i zrębów tektonicznych. W jej krajobrazie dominują niewielkie, odosobnione (Wawel) lub grupujące się wzgórza (Las Wolski, Wzgórza Tynieckie). Na południe od niej rozciąga się Pogórze Wielickie, stanowiące przedpole nasunięcia karpackiego.