Dodał admin, 2008-04-16 Autor / Opracowanie: Gośka U

Wszelka działalność gospodarcza wiąże się z ponoszeniem korzyści jak i strat. Ponadto, zmiana działalności gospodarczej wywołuje korzyści i straty w różnym stopniu odczuwalne przez społeczeństwo.

Inflacja jest to trwały wzrost ogólnego poziomu cen przy uwzględnieniu zmian jakości towarów w pewnym okresie czasu; powoduje ona zarówno korzyści jak i straty. Jeżeli ceny jednych dóbr podnoszą się, a innych obniżają się, ogólny poziom cen nie musi wzrosnąć, chociaż ulegną zmianie względne ceny poszczególnych dóbr. Inflacja ma miejsce wtedy, gdy trwały wzrost cen wielu dóbr i usług jest zrównoważony spadkiem cen innych dóbr i usług. Innymi słowy, w okresie inflacji poziom cen, lub ważona średnia wszystkich cen wzrasta .

Istnieją trzy różne stopnie ostrości inflacji. Można je sklasyfikować w trzech kategoriach: umiarkowana, galopująca i hiperinflacja. Niestety nie ma wyraźniej granicy pomiędzy poszczególnymi rodzajami inflacji.
Inflacja umiarkowana, występuje wtedy, gdy ceny rosną powoli. Możemy to określić jako jednocyfrową roczną stopę inflacji, czyli wzrost wynoszący mniej niż 10 % rocznie .
Inflacja galopująca, ma miejsce wtedy, kiedy ceny zaczynają rosnąć według stóp dwu - czy trzycyfrowych, na przykład o 20, 100 czy 200% rocznie. Ponieważ pieniądz gotówkowy traci wartość szybko – ma on ujemne realne stopy procentowe w wysokości 50 czy 100% rocznie. Ludzie unikają trzymania w gotówce pieniędzy przewyższające niezbędne minimum. Rynki zamierają .
Hiperinflacja najgorsza z trzech rodzajów. Okres nagłego wzrostu cen, który powoduje, że wartość pieniądza spada tak szybko, że ludzie najchętniej przyjmują i trzymają pieniądze .
Inflacja występuje w różnych kształtach i rozmiarach. Podobnie przyczyny są niezliczone i nie mają monolitycznego charakteru. Pośród ekonomistów istnieje duża niezgodność dotycząca natury inflacji. Teorie inflacji szybko ewoluują w miarę rozwoju wydarzeń gospodarczych.
W gospodarce współczesnej inflacja ma tendencje do utrzymywania się na poziomie swojej „historycznej” stopy. W gospodarce pieniężnej, takiej jak gospodarka Stanów Zjednoczonych, inflacja zachowuje się podobnie. Jeżeli przez jakieś czas ceny systematycznie rosły o 6%, ludzie przyzwyczaja się do oczekiwania takiej stopy. Owa oczekiwana stopa inflacji zostaje wbudowana w różne sytuacje gospodarcze. Sześć procent stanowi wówczas inercyjna stopę inflacji, niekiedy nazywa się to stopą inflacji oczekiwaną, antycypowaną, podstawową czy „rdzenną”. Stopa inflacji, która jest oczekiwana i która zostaje wbudowana w umowy i porozumienia nieformalne, jest stopa inflacji inercyjna lub oczekiwana. Ważna cecha inercyjnej inflacji przebiegającej w umiarkowanym tempie jest to, że może ona utrzymywać się przez długi czas. Dopóki ta sama stopa inflacji jest oczekiwana i niejako ratyfikowana przez bank, przez politykę fiskalną, przez inwestorów, konsumentów, związki zawodowe i dyrekcje przedsiębiorstw, dopóty nie ma powodu, dla którego inflacja nie mogłaby się utrzymywać przez cale lata w tempie wynoszącym 6,2, albo 10% przez nieograniczony czas. Na ogół jednak temp inflacji nie jest stale. Zmienia się ono raczej erratycznie z dziesięciolecia na dziesięciolecie, nawet z roku na rok. A zatem zgodnie z obserwacja, stopa inflacji waha się dosyć silnie. Inflacje inercyjna z dotychczasowej ścieżki spychają zdarzenia takie jak wysokie czy niskie bezrobocie, gwałtowne zwyżki cen ropy, nieurodzaj, wojna. Gdy tego rodzaju wstrząsy uderzają w gospodarkę, inflacja rośnie powyżej lub spada poniżej swojej stopy inercyjnej.
W świecie rzeczywistym inflacja bez przerwy staje się to gorsza, to lepsza, siły ekonomiczne ustawicznie wstrząsają inflacją. Najważniejsze z nich to ”ciągnienie przez popyt” i „popychanie przez koszty”.
Bez względu na to, jak do tego doszło, jeżeli globalny popyt przewyższy to, co gospodarka może wyprodukować przy pełnym zatrudnieniu, dolary tworzące popyt zderza się z nieograniczoną podażą towarów i podbija ich ceny. Ponieważ praca to jest usługa i ponieważ w takim okresie także i rynek pracy staje się bardzo napięty, podbijanie plac równiej jest częścią procesu inflacyjnego. Kierunek zależności przyczynowo-skutkowej prowadzi od popytu do inflacji. Główne szkoły makroekonomiczne nie różnią się dziś miedzy sobą tak bardzo w poglądach na ogólną naturę inflacji ciągnionej przez popyt. Keynesiści, monetaryści oraz przedstawiciele racjonalnych oczekiwań, zgadzają się, ze istotą inflacji ciągnionej jest zderzenie zbyt wielkich wydatków pieniężnych z ograniczoną podażą dóbr, jaka może być wytworzona przy pełnym zatrudnieniu .